İçinde bulunduğumuz çağın, anlamsızlığa en ufak tahammülü yok. Kimse varoluşun anlamsızlığının mânâsıyla bir bağlam öremiyor – hemen bir yönlendirme hâli, bir ışık tutma, bir “çözüm” sunma telâşı ile karşı karşıyayız. Bu tavır niye?
İçinde bulunduğumuz çağın, anlamsızlığa en ufak tahammülü yok. Kimse varoluşun anlamsızlığının mânâsıyla bir bağlam öremiyor – hemen bir yönlendirme hâli, bir ışık tutma, bir “çözüm” sunma telâşı ile karşı karşıyayız. Bu tavır niye?