Günümüz çağın insanları niye kendi ruhlarına bu denli kayıtsız? Uyum sağlamak, bu düzenin, bu vasatlığın bir parçası olmak için niye böylesi bir çaba gösterir? Geçim zorunluluğu tabiiki bir etken, fakat sebepleri çok daha derinlerde ve psikolojik olduğunu düşünüyorum. Ve öne sürüyorum: İnsan, anlamsızlığa, nihilizme düşmemek uğruna, önüne serilen hazır inançlara, ideolojilere, ahlâka, düzene adapte olmayı yeğler – bu, hastalıklı ve çarpık bir düzen olsa dahi. İnsan, anlam arayan bir canlıdır; bulduğu anlam sahte olsa bile ona tutunmak ister ve bu uğurda mücadele edecek kadar seçeneksizdir.