Yas ve aşkta ölçüsüzlük, Nietzsche'ye göre soylu olmayan, sıradan bir ruhun belirtisidir. Buna katılabilirim - eğer burada ölçüsüzlüğü kontrol kaybı ve özdenetim eksikliği olarak anlarsak, zira bir duyguyu taşırmadan da onu derin hissedebiliriz.
Nietzsche'ye göre, soylu biri duygularını her koşulda taşımayı bilir (dışa vurmasını da), ama bir zaaf yaratacak derecede taşmasına izin vermez.
Fakat hissettiğimiz derinlik arttıkça – ya da ne kadar bilinçli hâle gelirsek – başlangıçta ölçüsüz ve taşkın bir şekilde ortaya çıkan bir dönüşüm sürecinin içinde kendimizi bulmamız da o kadar kaçınılmazdır.